Als je baby niet in hoofdligging maar in stuit- of dwarsligging ligt, kan de gynaecoloog voorstellen om een uitwendige kering te doen. Zo kan soms een keizersnede alsnog worden vermeden.
Wanneer wordt een kering gedaan?
Zo'n uitkering wordt meestal gedaan rond een zwangerschapsduur van 36 weken.
In sommige gevallen wordt een kering afgeraden:
- bij een voorliggende placenta: kans op bloedingen of loslating van de placenta
- afwijkend CTG: minder goede harttonen van de baby
- groeivertraging van je baby: bij een kleintje brengt dit meer stress met zich mee
Verloop van een uitwendige kering
- Voorafgaand aan de kering gebeurt er een echografie om te kijken of je baby nog steeds in stuitligging ligt.
- Vervolgens doen we eerst nog een monitor om de harttonen van je baby te registreren.
- Je krijgt via een infuus medicatie toegediend dat de baarmoederspier doet ontspannen, wat de uitwendige kering vergemakkelijkt.
- Meestal zal jouw eigen gynaecoloog hulp vragen aan een collega om jouw buik te manipuleren. Dit gebeurt onder echografische begeleiding.
- Na de kering, geslaagd of niet, wordt er opnieuw een monitor gedaan om het welzijn van je baby te controleren.
- Je krijgt nog een bloedafname voor de bepaling van foetale cellen, om na te gaan of er geen aanwezigheid is van foetaal bloed in de circulatie van de mama.
Nadien mag je meestal naar huis. In geval van weeën of bloedverlies, blijf je iets langer ter observatie.
Slaagkans van een uitwendige kering
Er zijn bepaalde factoren die de slaagkans van een kering vergroten:
- vroeger in de zwangerschap
- baarmoeder die goed ontspannen is
- geen obesitas
- geen angst of stress: anders span je je lichaam op
- je kindje is nog niet ingedaald
- volkomen stuitligging waarbij je baby in kleermakerszit zit, geeft meer slaagkans
Blijft je baby koppig en is de kering niet gelukt? Dan zal de gynaecoloog samen met jou het verdere verloop en planning van de keizersnede bespreken.
